IK zie zoveel moois in onze tuin, vooral bloeiende bloemen. Zelf heb ik een simpele camera waarmee ik best leuke foto’s kan maken, maar met de Nikon van mijn lief die ik kan voorzien van een portretlens kan ik echte macro- foto’s maken.
Omdat de camera veel te zwaar is voor mijn handen zet ik hem op een statief en met de zelfontspanner knip ik af. Mijn eerste pogingen zijn niet allemaal mislukt, er bleven er een paar over die ik wel leuk vind om met jullie te delen.
Al enkele jaren voldeed onze Rolls prima. B.J. gekleed in een keurig donker uniform inclusief pet met goudgalon bracht ons in stijl naar de plaatsen waar wij gaarne vertoeven. Wij zijn bijzonder gecharmeerd van het afleggen van visites en frequenteren daarom regelmatig onze vrienden die vrijwel zonder uitzondering op prachtige locaties wonen en waar wij altijd met alle egards ontvangen worden. Wij lunchen of dineren daar over het algemeen uitgebreid en behalve het onderhouden van onze sociale verplichtingen levert het ook een besparing in de kosten op. Zelfs een adellijk gezin moet op de kleintjes letten. Wij beseffen overigens terdege dat het rijden in een Rolls met chauffeur voor de beeldvorming van OSM (ons soort mensen) in deze krappe tijden misschien voor de buitenwereld wel een tikje overdone kan zijn.
Nu wil het toeval dat bij de Baron de penopauze heeft toegeslagen. Het liefst had hij een grote motor aangeschaft, maar zijn angst dat hij niet door de ballotage van Satudara of de Hells Angels komt kon mogelijk bewaarheid worden. Na enig overleg besloten wij derhalve over te gaan op een wat sportievere vorm van rijden. De Baron kan genieten van zijn razende hormonen en zegt u nou zelf, een mooie wagen zonder chauffeur is niets mis mee. Bijkomend voordeel is dat BJ dan meer tijd krijgt voor het onderhoud van huis en tuin.
Na enig speurwerk kwamen wij in Rotterdam een eenvoudige sportieve wagen op het spoor, in zeer goede staat verkerend. De vorige eigenaar ondervond wat tegenstand van zijn personeel dat zich moest verplaatsen in vehikels van aanmerkelijk eenvoudiger formaat. U begrijpt, gewoon jaloezie. Af en toe liet de goede man zich per helikopter vervoeren waardoor hij de indruk wekte de auto niet meer voor dagelijks verkeer te utiliseren. Helaas werd ook dat niet door het personeel op prijs gesteld, dus verdween de wagen ogenschijnlijk van het toneel en werden de kosten op slinkse wijze alsnog op het bedrijf verhaalt.
De Baron heeft inmiddels een Ray- Ban aangeschaft en een sportieve pet. Ik kan niet anders zeggen dan dat het hem flatteert en mij staat zo’n Grace Kelly shawl een heel modieus. We genieten. Het geluid van zo’n Maserati is majestueus en we hebben behoorlijk wat bekijks. We laten ons af en toe tegen betaling fotograferen met eenvoudige omstanders 😉
![m1nz05maoft7[1]](https://annemiekhattink.files.wordpress.com/2014/06/m1nz05maoft71.jpg)
Vandaag, 5 juni, heb ik de laatste bestraling gehad. Ik heb het goed doorstaan op wat kleine brandwondjes na. Mijn grootste klacht is een laag energie- niveau waardoor ik mijn rolstoel veel gebruik.
Afgelopen week heb ik een pruik uitgezocht want de chemo gaat er voor zorgen dat ik mijn haar ga verliezen. Het is best goed gelukt. Als ik naar mezelf kijk met mijn pruik op zie ik geen totaal andere mevrouw, maar gewoon Miekje 😉
Gisteren voorlichting gehad over de chemokuren. Ik krijg 6 zgn. FEC- kuren, elke drie weken één. In totaal ben ik er dus 18 weken zoet mee. Ik begin op 2 juli en heb nu dus even een korte vrije periode waar ik wel aan toe ben.
Ik heb een zak medicijnen meegekregen, genoeg om een flinke olifant mee te vloeren.
In principe zal ik de eerste week na de chemo de meeste kans hebben op de bijwerkingen. In week twee het gevoeligst zijn voor het ontstaan van ontstekingen vanwege een laag gehalte aan witte bloedlichaampjes en de derde week zou ik me weer goed moeten voelen en opgewassen zijn tegen de volgende kuur.
De gemaakte botscan heeft geen bijzonderheden aan het licht gebracht gelukkig. We gaan dus voor totale genezing.
Ik houd, met hulp van Niels, de moed er nog steeds behoorlijk in.
Dit stukje kwam ik tegen op internet. Ik hoef niet terug naar vroeger maar vond het wel iets om over na te denken.
Bij de kassa van een supermarkt stelt de jonge caissière aan een oudere vrouw voor dat zij voortaan haar eigen boodschappentas meebrengt in plaats van een plastic tas te kopen, want plastic tassen zijn niet goed voor het milieu. De vrouw verontschuldigt zich en legt uit: “Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!” De caissière antwoordt: “Ja, dat is nou juist het probleem vandaag de dag. Jullie generatie maakte zich niet druk om het milieu te sparen voor toekomstige generaties.
Ze heeft gelijk, onze generatie (ik ben van 1951) had dat groene gedoe niet. Wij dronken water uit de kraan wanneer we dorst hadden en niet uit een plastic fles, die na 30 slokken wordt weggegooid. Melk zat in flessen die we leeg en omgespoeld terugbrachten naar de winkel. Die stuurde ze dan terug naar de fabriek waar de flessen werden gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden echt aan recycling. Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Wij liepen trappen, omdat we niet over de roltrap en liften beschikten in elk gebouw. Wij liepen naar de supermarkt en hesen onszelf niet iedere keer in een 300 PK machine als we 2 blokken verder moesten zijn. Maar ze heeft gelijk: Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Babyluiers gingen in de kookwas, omdat wegwerpluiers niet bestonden. Wij droogden onze kleren aan de lijn en niet in een energieverslindende machine die continu 220V verbruikt. Wind- en zonne-energie droogde onze kleding. Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers en zussen en kregen geen gloednieuwe kleren. Maar ze heeft gelijk: Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Toen hadden we misschien één tv of radio in huis en niet een op elke kamer. De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek en niet ter grootte van De Bijenkorf. In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden. Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim of bubbeltjesfolie. We gebruikten geen apparaat dat, met een motor op benzine, het gazon maaide. We gebruikten een maaier die functioneerde op menselijke kracht. Wij sportten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen, die werkten op elektriciteit. Maar ze heeft gelijk: Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Wij vulden zelf onze pennen met inkt, in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen. Wij vervingen mesjes van een scheermes, in plaats van het hele ding weg te gooien, alleen omdat het mesje bot is. Maar ze heeft gelijk: Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Mensen namen de trein of een bus en kinderen liepen of fietsten naar school in plaats van hun moeder als 24-uurs taxiservicedienst te gebruiken. Wij hadden één stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te voorzien. Wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om een signaal op te vangen van een satelliet die 2.000 mijl verderop in de ruimte hing, zodat we contact konden leggen met anderen en uit te vinden waar de dichtstbijzijnde pizzatent zich bevindt.
Maar ze heeft gelijk: Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
De expositie in Brummen is al weer 6 weken open. Tijd om werk te wisselen.
Ditmaal stuur ik mijn werk “Explosie” in. Wel toepasselijk omdat ik binnenkort aan chemo ga beginnen en mijn haar er dan uit zal vallen.
minoesjka's leventje
Een getrouwde man op verkenning.
Verhalen, overpeinzingen, gedichten en meer...
INFORMATIE OVER HET LEVEN EN DAT WAT EEN MENS SOMS NODIG HEEFT
Miekjes mijmeringen 